Montanhas Aras
As montanhas Aras (em turco: Aras Dağları), Haicarã Par (em armênio: Հայկական Պար, Haykaran Par), Aodal (Ահոդաղ, Ahodał), Alodal (Աղըոդաղ, Ałodał), Alerdal (Աղրդաղ, Ałrdał) ou Aleridal (Աղրիդաղ, Ałridał)[1] são uma cadeia de montanhas vulcânicas no nordeste da Turquia.
Montanhas Aras | |
---|---|
Localização das montanhas Aras na Turquia | |
Coordenadas | |
Altitude | 3 424 m |
Continente | Ásia |
País | Turquia |
Região | Anatólia Oriental |
Província | Are Carse Eder Erzurum |
História
editarAs montanhas Aras formavam as fronteiras do Reino de Ericua com o Reino de Urartu nos tempos antigos. As travessias acima delas, por outro lado, foram os pontos de defesa mais importantes onde as fronteiras dos dois países são protegidas.[2]
Geomorfologia
editarAs montanhas Aras são compostas de rochas sedimentares dobradas do Cretáceo Superior e Paleogeno, complicadas por intraerupções superbásicas e em alguns lugares cobertas por lavas andesíticas e basálticas do Plioceno-Antropogeno, que estão associadas a com falhas longitudinais formando a cordilheira. Entre os minerais úteis estão materiais de construção vulcânicos, como o sal-gema.[3]
Localização
editarAs montanhas Aras estão situadas nas províncias de Are, Carse, Eder e Erzurum. Começam na fronteira de Erzurum, passam pelas fronteiras de Are e Carse e terminam no oeste do monte Ararate.[4] Divide-se em três parções: a ocidental, um cinturão de alta altitude composto de rochas vulcânicas, que também é caracterizado por picos e cristas residuais de montanhas; a central, um maciço de fragmentos dobrados em forma de arco, relativamente baixo e altamente fragmentado; e a oriental, um cinturão vulcânico com cones extrusivos de alta montanha, com o lago Baleque e o rio Arum (Chucur) fluindo na base de suas encostas.[3] A leste do monte Zor estão os pântanos de Doubaiazete.[5] Nas regiões de estepe seca do sopé, o clima é moderadamente ameno, com temperaturas médias de cerca de -12°C em janeiro e 16°C em julho. Sua precipitação anual é de 350–500 milímetros, seus solos são cinzentos de estepe seca e sua vegetação é do tipo estepe.[3]
As encostas do norte têm a maior largura na parte central (até 30–35 quilômetros), enquanto no oeste e leste não excedem 15 quilômetros. Têm forma de arco, com uma parte central convexa direcionada ao nordeste. Formam uma bacia hidrográfica entre os rios que deságuam nos mares Negro e Cáspio (Choruque e Aras) e na bacia do golfo Pérsico (Eufrates, Aras). Estendem-se de leste a oeste por cerca de 250 quilômetros e seu ponto mais alto é o monte Cosse (3 424 metros).[3] Em decorrência de sua disposição, dividem a geografia por onde passam em duas na direção norte-sul. Por seu aspecto de barreira alta, a comunicação é realizada por meio de seus passos de montanha (Cuxal, Orgove, Zor, Dalibaba).[1] No entanto, alguns deles (Ioschi, Albulal, Aruche, Sinaqui etc.) sobem mais alto e às vezes se tornam inacessíveis, quase indistinguíveis da altura dos picos.[3]
Referências
- ↑ a b Hakobyan, Melik-Baxšyan & Barsełyan 1988–2001, p. 338.
- ↑ Aydin 2022, p. 22.
- ↑ a b c d e Enciclopédia Armênia Soviética 1980, p. 189.
- ↑ Gür 2022, p. 1.
- ↑ Çelik, Kopar & Çelik 2021, p. 3.
Bibliografia
editar- Aydin, Taner (2022). «Tarihi Coğrafya Işığında Ağrı Dağı Bölgesindeki Geçitler». In: Aydin, Taner; Yardimciel, Ayhan. Aras Kültür ve Sanat SempozyumuAt: 24-26 Ekim 2022, Iğdır, Türkiye. Bildiri Özetleri Kitabi. Eder: Universidade de Eder. ISBN 978-625-8246-60-5
- Çelik, Üyesi Mehmet Ali; Kopar, İbrahim; Çelik, Üyesi Emrah (2021). «Doğubayazit Sazliği'nin (Ağri-Türkiye) Arazi Örtüsü Deseninde Meydana Gelen Değişimlerin Ekolojik Sonuçlari Üzerine Bir Analiz». Eastern Geographical Review. 46
- «Հայկական Պար». Haykakan sovetakan hanragitaran [Հայկական սովետական հանրագիտարան] [Enciclopédia Armênia Soviética]. 6. Erevã: Academia de Ciência da Armênia. 1980
- Gür, Barış (2022). «Karasu-Aras Dağlari'nin Güney Yamaçlarinda Doğubayazit Bölgesi Erken Demir Çaği Yerleşmeleri». Amisos. 1
- Hakobyan, Tadevos X.; Melik-Baxšyan, Stepan T.; Barsełyan, Hovhannes X. (1988–2001). «Սինակ». Hayastani ev harakitsʻ šrjanneri tełanunneri baṛaran Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան [Dicionário da Toponímia da Armênia e Territórios Adjacentes]. 3. Erevã: Yerevan State University Publishing House